Azrael.

Είμαι μονάχα μια μαύρη σκιά
Στους τοίχους κολλώ και από υπόστεγα στάζω
Και σαν βγαίνει το φως, ο ίσκιος βαθαίνει
Και στον ήλιο από κάτω, τους τυφλούς κυνηγώ.

Είσαι το τέλος των πάντων και ψεύτης κακός
Στις σχισμές μου τρυπώνεις και τις κάνεις πληγές
Και σαν πέφτει σιωπή, ο θόρυβος σπάει
Σε χιλιάδες κομμάτια το φθαρτό μου σαρκίο.

Είμαι μονάχα μια μαύρη σκιά
Σα να κλείνεις τα μάτια με τη λάμπα σβηστή
Δε χωρίζω απ' τον κόσμο -μα χωράω σ' αυτόν;
Και αν φέρνω το τέλος, είναι που 'μαι φτωχός.

Είσαι το τέλος των πάντων και φίλος καλός
Καλοήθης και πράος μα κυρίως φερέγγυος
Όποιον δεις και η γη που πατά τον στενεύει
Τα μαλλιά του, το χέρι σου και καλό κατευόδιο.

Είμαι μονάχα μια μαύρη σκιά
Σαν τα λόγια που κλαίνε όταν λείπουν τα αυτιά
Σαν τη γλώσσα που καίει όταν λείπει ο ασπασμός
Σαν αέρας που πνέει σαν στα βάθη αιωρείσαι.

Είσαι το τέλος των πάντων και ελπίδα στερνή
Του θεού τη μαγεία 'συ ξέρεις μόνο να λύνεις
Σα μαρμάρινα δάση οι θνητές μας σπονδές
Που ριζώνουν στο χώμα μα ανθίζουν σε σένα.

Μα είμαι μονάχα μια μαύρη σκιά
Σαν την ώρα που βλέπεις την πόρτα να κλείνει
Σαν του τραίνου τις ρόδες σαν το βλέπεις να σβήνει
Σαν τα λάθος τα λόγια στις γραμμές του χαλκού.

Είσαι το τέλος των πάντων και η τομή του απείρου
Και τα χρέη όλα σβήνεις σαν γραμμές κιμωλίας
Άραγε 'συ ο ίδιος δεν ήσουν που πριν δυο χιλιετίες
Το φτωχό τον θεό στο σταυρό συγχωρούσες;

Όχι, είμαι μονάχα μια μαύρη σκιά
Δες, ούτε χέρια δεν έχω να κρατήσω τσιγάρο
Ούτε πρόσωπο έχω να μειδιάζω πειστικά
Ούτε ξέρω απαντήσεις να σου γνέψω καμία

Μία μαύρη σκιά είμαι μόνο
Που με ντύσαν μανδύες, με φτερά με στολίσαν
Με ζωγράφισαν λέει να σαλπίζω το τέλος
Μα δες, είμαι μόνο μια μαύρη σκιά.

Είσαι μόνο μια μαύρη σκιά...
Δε μπορούσες να είσαι κατιτίς παραπάνω;
Κάτι λίγο πιο άγιο, κάτι λίγο μεγάλο
Να νομίσω και 'γω πως άξιζες κάτι;

Είσαι μόνο μια μαύρη σκιά
Τη ματιά μου κουράζεις και βαραίνεις το φως
Ένα ψέμα δεν είχες για το τέλος να πεις;
Να πιστέψω και 'γω πως άξιζα κάτι;

Είμαι μόνο μια μαύρη σκιά
Σου 'πα, δώρα δεν έχω, μήτε αλήθειες βαστώ
Είμαι μόνο μια μαύρη σκιά
Σαν αυτές που χωρέσαν στο στέρνο σου
Που τις άσχημες μέρες τις τρυγούσες σε δάκρυα
Και τς όμορφες μέρες με φιλιά τις κεντούσες.
Ίσως να 'μαι στ' αλήθεια η τελευταία, μα
Είμαι μονάχα μια μαύρη σκιά -συγγνώμη.