Warsteiner.

Έχω τον Πόλεμο στο μυαλό μου
την Ήττα στις φλέβες μου
τη Νίκη στα χέρια μου
την Ηρεμία στις ευχές μου.

Σπάσε με -θα με διαλύσω
Χτύπα -θα με πονέσω εγώ.
Μη με πιστεύεις -θα με κάνω Λάθος
θα με χωρίσω σε χιλιάδες συντρίμμια
και θα κόψω τις κατευθύνσεις
σε φλόγινες τροχιές.

Θα σε χαϊδέψω -να καις
Θα σε φιλήσω -να δαγκώσεις
Θα ζήσω για σένα -είδωλο να 'σαι
και θα με κάνω σκόνη λεπτή
που θα 'ναι ο ίσκιος
για κάθε χαμόγελο άγνοιας.

Έχω τον θάνατο και το τέλος εδώ.
Κυλάνε μαζί μου με τις πρώτες μου λέξεις.
Η σκανδάλη μ' αγκαλιάζει σαν γάντι
Και το χώμα σαν κρεββάτι μυρίζει.

Όσα λόγια κι αν πεις, μόνο αυτιά συναντάνε
Μα τα χέρια μου φτάνουν και σάρκα και αίμα
Κι αν το μέλλον χλευάσεις, υποθέτεις και θέλεις
Μα εγώ χρόνια προσμένω ένα λόγο καλό
Κάθε "θα" να αποτρέψω.

Η ευχή μένει η ίδια και το τέλος γνωστό
Ούτε όνομα αλλάζει, ούτε αγάπη:
Ειρήνη, με τη μια ή την άλλη, θα την έχω.
Με τη μια ή με την άλλη, ο Πόλεμος
θα τελειώσει μαζί μου.

Ράγισέ με -τη ρωγμή θα θεριέψω
Μάτωσέ με -την πληγή θα αμβλύνω
Δωσ' μου λόγους, εκατό θα τους κάνω
Μα ο Πόλεμός μου θα λήξει
Και καμιά σημασία δε θα 'χει
"Νικητής" αν θα λέει ή "χαμένος"
το μελάνι, το δάκρυ, η ρυτίδα.

Έχω το θάνατο και το τέλος εδώ
Όσα κι αν εσύ αφήσεις
Αυτά είναι ραμμένα στο αίμα μου.