Ευρεία παρατήρηση διά της απόστασης
Εκτίμηση μέσω της ευρείας παρατήρησης
Έλεγχος μέσω της εκτίμησης
Καθοδήγηση μετά του ελέγχου
Εγγύτητα προκύπτουσα της καθοδήγησης.

Υπήρξε ποτέ οξύμωρο πιο μονολεκτικό
Απ' τη φιλοδοξία;

Δε νομίζω να καταλάβεις ποτέ
πόσο ασφυκτιώ εδώ μέσα
στη σκέψη πως δεν έχω για μας
τίποτε άλλο να προσμένω
παρά το καλύτερο τέλος.

Spare no change.

We would have worked miracles
But I was spared the addiction.

I remember the trembling universe
At the ends of my vessel
I remember collapse
And a gaze claimed from its focus
To toast momentary completeness.

We could have worked miracles
But I was spared the sickness
Inherent in all beauty.

I remember the flesh
As it beckoned the Noise
I remember the words
Their plead and command
A spell in whispered atonals.

We could have worked miracles
But I was spared the perfection
Because I loved every flaw.

I remember the smudges
On the edges of fabric
I remember the drinks
And the smiling unfriend
Who bartended and fueled.

I remember the scars
I remember the bruises
I remember the softness
And the miracles sold
To invest in a wonder.

I would not sterilize us
To remodel the flaws
I would not buy the Present
If the coin was stagnation:
Thus now I can remember.

We would have worked miracles
But your magic was cheaper

So I spared you and conjured the end.

Vacuum.

Σύντομα ο θόρυβος θα τελειώσει.

Σύντομα θα μείνω πάλι χωρίς τα ρολόγια και τα ποντεσιόμετρα, τις σύριγγες και τους ροοστάτες, χωρίς το πρόγραμμα και την πειθαρχία, χωρίς την επίγευση μιας ζωής καθώς πρέπει.

Σύντομα η ζέστη θα προστεθεί στην κλειστοφοβία του κρανίου μου, ιδρωμένες σκέψες θα κυλούν στα βλέφαρά μου, σύντομα θα μείνω πάλι μόνος μου με το εκκρεμές μου μέλλον.

Φοβάμαι την αφή γιατί θα ξαναγίνει δέρμα, φοβάμαι τη σιωπή γιατί θα ξαναγίνει επιχείρημα, φοβάμαι τα χείλη γιατί θα ξαναγίνουν οχυρά.

Φοβάμαι τις μέρες άφθονες χρόνου, γιατί είναι μέρες κενές εκτίμησης.
Φοβάμαι το φως που θα έρθει και δε θα με νοιάζει
Και φοβάμαι τις νύχτες γεμάτες αποτσίγαρα
Επενδύσεις σε μαθήματα έλλειψης και απώλειας
Που στο μέλλον άλλοι θα πουν "κέρδος"
Τυφλοί μπροστά στον προσωπικό μας φαταλισμό.

Δε βλέπω την ώρα να τελειώσουν όλα
Δε βλέπω την ώρα να προσπαθήσω να αισθανθώ πως κάτι χάνω
Να προσπαθήσω να πω πως κάτι έκανα
Έστω και με ξένα σταθμά.

Στα μικρά κενά μοναξιάς, ανάμεσα στα επιτακτικά και τα δόκιμα
Στα μικρά διαστήματα που μένω εγώ με το όνομά μου
Νοιώθω κάθε κομμάτι κι άκρη του ποιος είμαι
Και προσπαθώ να μάθω να με απολαμβάνω
Και κάποιες φορές με διακόπτουν οι φωνές αυτών που μ' αγαπούν
Και κάποιες φορές με διακόπτουν οι δικές μου
Σαν καμουτσίκι για ένα ζώο ήμερο μα χαζό
Με οδηγούνε παραπέρα, παραμέσα
Όλο προς ένα καροτένιο νόημα
Στο οποίο η ψυχή μου δεν πιστεύει
Κι όλο ζητά να κοιμηθεί.

Δε βλέπω την ώρα να τελειώσουν όλα
Ούτως ή αλλιώς.