Vacuum.

Σύντομα ο θόρυβος θα τελειώσει.

Σύντομα θα μείνω πάλι χωρίς τα ρολόγια και τα ποντεσιόμετρα, τις σύριγγες και τους ροοστάτες, χωρίς το πρόγραμμα και την πειθαρχία, χωρίς την επίγευση μιας ζωής καθώς πρέπει.

Σύντομα η ζέστη θα προστεθεί στην κλειστοφοβία του κρανίου μου, ιδρωμένες σκέψες θα κυλούν στα βλέφαρά μου, σύντομα θα μείνω πάλι μόνος μου με το εκκρεμές μου μέλλον.

Φοβάμαι την αφή γιατί θα ξαναγίνει δέρμα, φοβάμαι τη σιωπή γιατί θα ξαναγίνει επιχείρημα, φοβάμαι τα χείλη γιατί θα ξαναγίνουν οχυρά.

Φοβάμαι τις μέρες άφθονες χρόνου, γιατί είναι μέρες κενές εκτίμησης.
Φοβάμαι το φως που θα έρθει και δε θα με νοιάζει
Και φοβάμαι τις νύχτες γεμάτες αποτσίγαρα
Επενδύσεις σε μαθήματα έλλειψης και απώλειας
Που στο μέλλον άλλοι θα πουν "κέρδος"
Τυφλοί μπροστά στον προσωπικό μας φαταλισμό.

Δε βλέπω την ώρα να τελειώσουν όλα
Δε βλέπω την ώρα να προσπαθήσω να αισθανθώ πως κάτι χάνω
Να προσπαθήσω να πω πως κάτι έκανα
Έστω και με ξένα σταθμά.

Στα μικρά κενά μοναξιάς, ανάμεσα στα επιτακτικά και τα δόκιμα
Στα μικρά διαστήματα που μένω εγώ με το όνομά μου
Νοιώθω κάθε κομμάτι κι άκρη του ποιος είμαι
Και προσπαθώ να μάθω να με απολαμβάνω
Και κάποιες φορές με διακόπτουν οι φωνές αυτών που μ' αγαπούν
Και κάποιες φορές με διακόπτουν οι δικές μου
Σαν καμουτσίκι για ένα ζώο ήμερο μα χαζό
Με οδηγούνε παραπέρα, παραμέσα
Όλο προς ένα καροτένιο νόημα
Στο οποίο η ψυχή μου δεν πιστεύει
Κι όλο ζητά να κοιμηθεί.

Δε βλέπω την ώρα να τελειώσουν όλα
Ούτως ή αλλιώς.