Υπενθύμιση MMVIII

Υπάρχει, λένε, διαφορά
Ανάμεσα στο να ξεχνάς
Και το να μη θυμάσαι.

Δεν ξέχασα ποτέ τίποτα.
Κι άμα θυμάμαι, θυμάμαι τα καλά
Κι άμα μιλάω, λέω μόνο τα δόκιμα
Τα δίκαια, τα αρμόζοντα
Τα προφανή, τα δεδομένα
Τα συμβάντα
Μα μη γελιέσαι καριόλη
Δεν ξέχασα ποτέ τίποτα.

Η εικόνα που έχω κρατήσει
Μπορεί να 'ναι εικόνα αγάπης
Μα δεν υπάρχει θλίψη σε αυτήν.
Και τα λόγια που σου είπα
Μένουν πάντα αλήθειες
Μα δίχως μετάνοια.

Όλα όσα ήσουν
Όλα όσα έκανες
Τίμια, άτιμα ή κατά λάθος
Ίσως είναι οι πλίνθοι μου
Μα μη γελιέσαι καριόλη
Δε σου χρωστώ τίποτα.

Δεν ξέχασα ποτέ τίποτα
Και αν έψαξα τη λέξη
Για το λερό ευχαριστώ
Αν έψαξα ψηλά για τα ρέστα
Δεν βρήκα παρά τις λέξεις αυτές
Και μη γελιέσαι καριόλη
Εσένα σου περισσεύουν.

Ξανά και ξανά, ίσως για πάντα
Να βρίσκω τις ραφές σου
Στα μαύρα σεντόνια
Ξανά και ξανά, γιατί όχι
Ίσως να βρίσκω στα χέρια πληγές
Από τότε που γλιστρούσα στη γη σου
Μα μη γελιέσαι καριόλη
Τώρα πια δεν κοιμάμαι στα μαύρα
Τώρα πια η πληγή είσαι εσύ.

Δεν ξεχνώ ρε τα λόγια που είπες
Τα καλά, τα κακά, τα μικρά, τα μεγάλα
Τις σιωπές, τις κραυγές, τους ψιθύρους
Όλο τον θόρυβο της πανέμορφής σου ψυχής
Που δε λυπήθηκες να βιάσεις μπροστά μου
Δεν ξεχνώ τα δάχτυλά σου στον ύπνο μου
Μια στο μέτωπο και μια στο λαιμό
Δεν ξεχνώ την αγάπη που μου 'χες
Και πως την μίανες νομίζοντας πως αρκούσε.

Και μη γελιέσαι καριόλη
Δεν ξεχνώ τους λυγμούς το πρωί
Δεν ξεχνώ το νερό απ' τα μαλλιά σου
Δεν ξεχνώ πόσο ζύγιζε η θλίψη σου
Κι ούτε ένα απ' τα αστεία μου ονόματα
Ούτε ένα από όσα θέλησες να 'μαι
Δεν έχω ξεχάσει στιγμή.

Κι είναι όλα καλά όπως είναι
Αξέχαστα!
Μα έχε το νου σου καριόλη.

Το νου σου μη με κάνεις να θυμηθώ.