Για κάποιους είναι οι ήχοι της αγέλης, οι συλλαβές που μπορούν να αντιγράψουν μαζί με την ψευδαίσθηση της κατανόησης. Είναι η άρθρωση της συμφωνίας τους σε αυτά που δε μπορούν να μάθουν μόνοι τους να γράφουν. Είναι μια σακατεμένη αλφάβητος που ταιριάζει στις σημερινές δηλώσεις ενός παρασιτικού Τώρα, φθόγγοι που αύριο θα μυρίζουν ληγμένα συντηρητικά.
Δεν είναι όλων των ανθρώπων οι σιωπές ίδιες.
Για κάποιους δεν είναι το προϊόν μιας απόφασης, δεν είναι η μήτρα μιας διαδικασίας. Είναι απλώς και ακριβώς όσα μπορούν να πούνε, είναι η τέλεια σιγή ελλείψει εγγενούς θορύβου, ελλείψει μιας αταξίας που θέλει το χρόνο της ώστε να γίνει συμπέρασμα. Για κάποιους η σιωπή δεν είναι επιλογή, είναι η φυσική απουσία οποιουδήποτε εαυτού.
Δεν είναι όλων των ανθρώπων τα δάκρυα ίδια.
Για κάποιους η ροή είναι εκ φύσεως μονοδρομημένη, πάντα και μόνο από τον κόσμο προς αυτούς, πάντα και μόνο με αιτίες που δεν γεννήθηκαν μέσα τους. Ξένες λέξεις, ξένες πράξεις, ξένα ανικανοποίητα: δάκρυα παιδιών, πάντα και μόνο για αυτά που τους συμβαίνουν (ή δεν τους συμβαίνουν ενώ θα ήθελαν) μα ποτέ γι' αυτά που είναι (ή δεν είναι ενώ θα έπρεπε) οι ίδιοι.
Δεν είναι όλων των ανθρώπων η θέληση ίδια.
Για κάποιους υπάρχει μόνο ο στόχος εν συναρτήσει των άλλων, ο ορισμός σύμφωνα με τη θέση του όρου σε μια έτοιμη πρόταση τρίτων. Ψυχρόαιμες αναζητήσεις στην ουσία τους, ετερόφωτες τροχιές στον πυρήνα των αξιών τους. Ένα παζάρι από μπαλώματα και στολίδια που υφαίνεται στο ανδρείκελο ενός εαυτού.
Δεν είναι όλων των ανθρώπων το πεπρωμένο ίδιο.
Για κάποιους είναι η αβασάνιστη πορεία προς ένα αμνημόνευτο τέλος, μια μεγάλη σειρά ατυψεί ανταλλαγών δέρματος για δέρμα, μια αλληλουχία ανώνυμων αναμνήσεων σαν λίστα με βαθμολογίες σε εξετάσεις που δεν μετράνε πουθενά -και τίποτα. Ανώδυνα βήματα, πάντα ανάμεσα και ποτέ προς κάπου, πάντα μέχρι τώρα και ποτέ μέχρι εκεί, ένα νανούρισμα για αυτά τα παιδιά που μπερδεύονται όταν αλλάζει η μελωδία.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι.
Για κάποιους οι λέξεις είναι απλώς χρήσιμες, οι σιωπές η φυσική τους προσφορά. Για κάποιους ανθρώπους τα δάκρυα είναι αντίδραση σε ερέθισμα, το αντανακλαστικό ενός εντόμου. Για κάποιους ανθρώπους ο σκοπός είναι το άθροισμα των ξένων εννοιών, η ομογενοποίηση με το συλλογικό μηδέν και η αφομοίωση με το εκατομμυριοστό τίποτα -και η μοίρα τους είναι να μιμούνται, να ανακλούν και να χρησιμοποιούνται.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι.
Εκτός απ' αυτούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου