Alles für etwas!

Πρώτη χαρμόσυνη μέρα στο νοσοκομείο για τα ολοκαίνουργια εργαστήρια της σεζόν. Μετά από την τεθλιμμένη αποχώρηση του έτερου ήμισυ και την παραδοσιακή αποχαιρετιστήρια τελετή εμφάνισης πυρετού της Χρύσας (αφροδίσια μεταδιδόμενο στέλεχος-παραλλαγή του πυρετού του χρυσού) ήγγικεν και πάλι η ώρα για συναρπαστικά εξάωρα στο εξωτικό Αλεξάνδρα.

Αυτή τη φορά, η περιπετειώδης εργαστηριακή πορεία μας ξεκινάει με τον συναρπαστικό κόσμο της πτέρυγας υψηλού κινδύνου. Οκτώ διαφορετικοί θάλαμοι, οκτώ διαφορετικές διαστάσεις περικλείουσες 19 κρεββάτια, 19 πίστες, αυλαίες, ονειροδρόμια έκστασης και νοήματος, όλα θεμελιωμένα μέσα στη διακριτική μυρωδιά οινοπνεύματος, αντισηπτικών και συνοδευόμενα από τους ήχους καρδιακών παλμών νέων ζωων (ηθελημένη απουσία τόνου) που ανυπομονούν να σπάσουν αμνιακούς σάκους, να ξεχυθούν στη δαιδαλώδη κολπική ευθεία και αποκηρύσσοντας κάθε παθολογία του μητρικού ξενιστή τους, να σκίσουν θριαμβευτικά το περίνεο κραυγάζοντας το νικηφόρο "ουαααααα".

Η δική μου δουλεία, ο δικός μου πίδακας αδρεναλίνης σε αυτό το μυστηριακό πολυεπίπεδο ονειρόκοσμο είναι να κάνω νοσηλεία, να καταγράφω εμβρυικούς παλμούς και μητρικές συστολές και να μαζεύω γόπες από τη λεκάνη με τη γλώσσα μου.
Για να επιτελέσω αυτή τη δύσκολη και θαυμαστή αποστολή, έχω στη διάθεσή μου 6 σετ των 60 λεπτών. Αν κάποια ευτυχής συγκυρία όπως το να μην γίνει πυρηνικός πόλεμος και να μην εισβάλλουν οι Νεφελίμ στον θάλαμο για να κλέψουν τη μπογιά από τα ντουβάρια, μου επιτρέψει να επιτελέσω επιτυχώς το καθήκον μου σε λιγότερο από 6 ώρες, τότε μπορώ να κάνω ό,τι θέλω, όπως το να βολτάρω πάνω-κάτω στο διάδρομο, να διώχνω γιαγιάδες που μασάνε τις διακοσμητικές φτέρες, να παρακολουθώ τα τζάμια περιμένοντας να ξαναγίνουν άμμος, να κυνηγάω την φανταστική ουρά μου και να φαντάζομαι πως θα ήταν αν υπήρχε η στοιχειώδης λογική να με αφήσει κάποιος να πάω σε κάποιον χώρο καπνιστών. Μια ακόμη ενδιαφέρουσα ασχολία είναι να δοκιμάζω τα νυστέρια στις φλέβες μου και να κάνω γονατοπατινάζ στο αίμα μου τραγουδώντας Έλβις.
Στατιστικές έδειξαν πως η φράση "ουμπά-μπαμπαλούμπα-ουμπά-μπαμπού" κατά την τέλεση μιας ιατρικής πράξης, αφήνει ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης στους ασθενείς προς τη ζωή και τις ομορφιές της γενικότερα.

Αν κάποια στιγμή καταβληθώ από τις ριπές των ευθυνών που έχω λεοντόκαρδα ζωστεί, το ντουλάπι με την συνθηματική (προς αποφυγή κλοπών από ασθενείς) επιγραφή "ΦΑΡΜΑΚΑ", μας παρέχει με πολλά διαφορετικά σκευάσματα σιδήρου και βιταμινών καθώς και αντιβιοτικών. Τα τελευταία δεν έδειξαν την αναμενόμενη αποτελεσματικότητα βέβαια όταν χορηγήθηκαν σε ενοχλητικούς επισκέπτες -όλοι επέζησαν παρά την ελπιδοφόρα ονομασία του σκευάσματος. Η χορήγηση μητροσυσπαστικών έδειξε να αποδίδει περισσότερους καρπούς, αλλά αναγκάστηκα να σταματήσω μετά τα απειλητικά γράμματα της καθαρίστριας.

Η προνοητικότητα των προϊσταμένων για την ασφάλεια του προσωπικού αποτελεί έναν θεμέλιο λίθο για το ηθικό μας και μια άσβεστη πηγή ενέργειας για το κουράγιο μας. Η ιδιοφυής τακτική του να μην ξέρεις ποτέ αν η τοποθέτηση φλεβοκαθετήρα προκαλεί τον θεό της ηπατίτιδας C και αν η μυρωδιά που αφήνει η σκουρόχρωμη μετανάστρια δεν είναι από τη σκορδαλιά αλλά τη γάγγραινα που σου κλείνει το μάτι, εμπνέουν ένα suspence που θα ζήλευε και ο Τζος, ο καρχαρίας από την ομώνυμη ταινία.

Η στιγμή του αποχαιρετισμού είναι πάντα μια δύσκολη και συναισθηματικά φορτισμένη συνάντηση με μια μικρή αλλά άξια κερδισμένη ολοκλήρωση. Η πραγμάτωση μιας αποδοτικής μελαγχολίας που παρηγορεί τον εαυτό της μέσω της γνώσης πως αύριο θα έχει πάλι την ευκαιρία να ανταγωνιστεί με τα πεπραγμένα και κεκτημένα του σήμερα. Μόνο γνωρίζοντας πως έχει τέσσερις ευκαιρίες ανά βδομάδα να υπερβεί τον εκάστοτε εαυτό του, μπορεί κάποιος στη θέση μου να παρηγορείται για το τέλος μιας τέτοιας συναρπαστικής, ουσιώδους και αλησμόνητης ημέρας.

Ευχαριστώ Αλεξάνδρα. Ευχαριστώ θάλαμε υψηλού κινδύνου.
Ευχαριστώ όλους όσους δε φοράνε καπότα.
Ευχαριστώ την ιατρική επιστήμη που μας επιτρέπει να είμαστε 6.5 δισεκατομμύρια χρήσιμες, όμορφες και άξιες λαμπρές ζωές.
Ευχαριστώ.