Απορία V

Η ηθική οδός, η σεμνή ευχαρίστηση, η ευγενής νόηση
Θα είναι πάντα τα πλαστά υποκατάστατα
Του ζωώδους, της παρόρμησης και της θέλησης.

Όχι;

Η ίδια αίσθηση πλαστού που εμπεριέχεται στην "ηθική"
σε σχέση με το γνήσιο της "παρόρμησης"
είναι η ίδια αίσθηση πλαστού που αφορά
την "εν συνειδήσει ευχαρίστηση"
σε σχέση με το γνήσιο του "ζωώδους".

Η απλή αντικατάσταση όρων
αποτελεί άραγε μιαν επαλήθευση;