Μου μιλούσε για μεγάλες πλατείες
Για κίτρινα, υγρά, σάπια φύλλα
Έρημες νύχτες με αέρα
Δυστοπικά παραμύθια
Παράλληλα σύμπαντα
Μου μιλούσε για φωτιές στις χούφτες
Για ζεστά σεντόνια
Και κλειστά τηλέφωνα
Για όλη την εφήμερη ευτυχία
Ανάμεσα σε δυο σβησμένα τσιγάρα
Σαν σπασμένα τηλεγραφόξυλα
Το καθένα στον δικό του γαλαξία
Με σημείο επικάλυψης ένα καλύτερο παρελθόν.
Εκεί που ο χρόνος ήταν ακόμα άπλετος
Ίσως εκεί τα παγάκια στα ποτά
Να μην έλιωναν ποτέ
Ίσως εκεί ο κόσμος να ήταν πάντα νύχτα
Από τις φωτεινές, τις γαλήνιες
Τις ρεζερβέ για τη Μία φορά
Που δεν είχε αρχή και τέλος
Μα αλίμονο
Ήταν χρόνια πια αργά
Για την όποια θέρμη
Για την όποια απέραντη αφή.
"Θα ήταν ωραία" απάντησα
Και αυτό ήταν όλα όσα άντεχα να πω.
είναι φανερό ότι αυτό το ποίημα το έγραψες για το μινσκ. σταμάτα επιτέλους να το πολεμάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠότε πάμε;
ΑπάντησηΔιαγραφή1η αυγούστου ραντεβού στα μακντόναλντς στη βαρσοβία. αν φτάσεις πρώτος μου παίρνεις 2 Биг Мак και πιάνεις τραπέζι στον ήλιο. τράπουλα θα φέρω εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή