Träumenblitz

Όταν μου είπες πως τα όνειρα είναι φτιαγμένα από σπασμούς
γέλασα νευρικά και σου χάιδεψα αμήχανα το χέρι
κι όταν μου είπες πως όταν ξυπνάς
για λίγα δευτερόλεπτα ακούς τον πυρήνα της γης
όπως ακούς το καρδιοχτύπι σου
όταν σου τελειώνει η ανάσα στο μακροβούτι
σε κοίταξα ανυπόμονα και σε ρώτησα
πότε θα σταματήσεις να λες χαζομάρες
και μου πες πως μες στη βροντή της γης
ακούς το τραγούδι, μόνο για μερικές στιγμές
βλέπεις τη σκόνη γύρω σου να φωτίζεται
και να χορεύει στην άκρη του χρόνου
στου σκοπού αυτού την ηχώ
μα σου πα να μη με ζαλίζεις
σου είπα πως οι αποφάσεις έχουν παρθεί
ο παλμός δεν υπάρχει
το τραγούδι δεν φτάνει πια εδώ
σηκώθηκα απ' το μακροβούτι των λόγων σου
και σου πα πως αν θες σπασμούς
θα σου δώσω έναν για το τέλος
με κοίταξες κι είχες όμορφα μάτια
τα 'χα φτιάξει εγώ
δε βλεφάρισες καν
όσο εγώ έσερνα το όνειρο στο φως
δε βλεφάρισες καν
όταν άνοιξα τα μάτια μου στην κορφή του σπασμού
Χαμογέλασα θριαμβευτικά
που δεν άκουσα μήτε πυρήνα, μήτε σκοπό
Μα το τσιγάρο θα ήταν γλυκύτερο
Αν είχες, έστω, βλεφαρίσει.