XIX

Είδα σήμερα στον ύπνο μου
Ότι σε έσερνα απ' τα μαλλιά
Λες και δεν ήξερες να φεύγεις
Λες και δεν ήξερες να περπατάς.
Και θυμάμαι να σκέφτομαι
Πως μερικά όνειρα δεν τελειώνουν
Θυμάμαι να λέω πως η αιωνιότητα
Δεν είναι αυτό που διαρκεί για πάντα
Μόνο αυτό που επαναλαμβάνεται.
Θα μπορούσα να σου μιλήσω τώρα
Για το πώς όλα αυτά είναι λέξεις
Φτηνής τετραδιάστατης χλεύης
Και πως η αιωνιότητα υπάρχει
Σε χίλιες μορφές -απλώς όχι για εμάς.

Είδα σήμερα στον ύπνο μου
Ότι έκλαιγες στα κρυφά
Λες και δεν ήξερα πως μπορείς
Λες και δεν ήξερα πως ευθύνομαι.
Και θυμάμαι να σκέφτομαι
Πως στα όνειρα δεν τελειώνουμε
Θυμάμαι να λέω πως ο ύπνος
Είναι το τελευταίο παράνομο καταφύγιο
Ένα μικρό κάστρο από κόκκους δευτερολέπτων.
Θα μπορούσα να σου μιλήσω τώρα
Για το πώς όλα αυτά είναι λέξεις
Λέξεις όπως εσύ, όπως εγώ
Και πως μερικοί άνθρωποι
Μιλάνε στον ύπνο τους.

Σήμερα δε θα ξανακοιμηθώ ποτέ
Χθες δεν θα είμαι ποτέ ξύπνιος
Και αύριο
Αύριο ήμουν εγώ το όνειρο.

Είδα σήμερα στον ύπνο μου
Ότι είπα μονάχα λίγες λέξεις
Λες και ήξερες να ακούς
Λες και ήξερες να πιστεύεις.
Και θυμάμαι να σκέφτομαι
Πώς οι νεκροί μπορούν να βοηθούν
Και πως ένα μνήμα στο φως
Μπορεί να είναι ένα μήνυμα τη νύχτα.
Σήμερα δε θα κοιμηθώ
Ποτέ ξανά με κανέναν
Κι αν δω στον ξύπνιο μου κάποιο όνειρο
Θα το σύρω απ' τα μαλλιά ως τον ήλιο
Λες και θα ξέρει να μην καίγεται
Λες και θα ξέρει να μην κλάψει
Όταν δει πώς εδώ δεν έχει σκιά.