Κι ας μιλούσα πολύ.
Δεν είχα λέξεις
Κι ας τις χρειαζόμουν όλες.
Δεν είχα λέξεις
Γιατί πίστεψα στη σιωπή.
Δεν είχα λέξεις
Γιατί τις έκρυβαν τα ημερολόγια.
Χίλιες φορές κοίταξα
Και όλες τους, σε Είδα.
Χίλιες φορές τον ίδιο δρόμο
Από την ίδια μία αρχή του.
"Φτάσαμε" είπα και έλεγα ψέμματα:
Ποτέ δεν φτάσαμε ολόκληροι.
Κι έπρεπε να σε ξυπνήσω.
Και δεν θέλω πια να κοιμηθώ.
Δεν είχα λέξεις
Συγγνώμη
Δεν είχα λέξεις
Μόνο αυτές που έφτιαξαν οι τρελοί
Οι πεινασμένοι
Λέξεις που εφηύραμε
Για να ακούγονται πάνω απ' τον θόρυβο του κόσμου
Αν τύχαινε ποτέ και μίκραινε όπως απόψε
Έστω για λίγο, έστω και τώρα, πάντα ξανά.
Χίλιες φορές να χαθώ
Είναι το ίδιο ανεξήγητο που με βρίσκει
Χίλιες φορές να μου χαριστείς
Δεν θα 'χω λέξεις ποτέ
Τις ίδιες που δεν έχεις κι εσύ
Αυτές που σαν εμάς, τις φυλάμε ανείπωτες
Πολύτιμες όχι παρ' όλο
Μα επειδή είναι περιττές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου