Θα έχετε προσέξει αυτά τα άσχημα δίποδα που περιφέρονται γύρω σας οπουδήποτε και αν είστε. Είναι ντυμένα περίπου σαν εσάς, χρησιμοποιούν περίπου τον ίδιο κώδικα ηχητικής επικοινωνίας με σας, έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με σας και το αγαπημένο τους σπορ σε αυτόν τον τομέα του πλανήτη, είναι η γκρίνια.
Αυτή την περίοδο, γκρινιάζουν για το κρύο. Κυρίως ξουρογάμπηδες κάγκουρες που δεν αντέχουν το βρεγμένο οδόστρωμα και την αστυνόμευση των εορτών, γκομενάκια με αρνητική ενδοκρανιακή πίεση που δεν έχουν πια τη δυνατότητα να επιδείξουν το φανταστικό και μοναδικής πρωτοτυπίας χάρισμα να έχεις κώλο και φυσικά παππουδογιαγιάδες. Επέρχεται μια παύση της γκρίνιας για όλους αυτούς όταν καταφθάνουν τα εορταστικά ωράρια στα κλαμπ, οι εκπτώσεις στην Ερμού και το οικογενειακό ρεβεγιόν αντίστοιχα. Αχυρομάλλες μακρυποδαρούσες πλαστικές αγιοβασιλίτσες πάνω σε μπάρες, 5 τετραγωνικά εκατοστά ύφασμα (και 2 η ετικέτα ΜΠΟΥΡΜΠΕΡΗ) και η θυσία της γαλοπούλας στη θεά Εστία μπορούν να κάνουν άπαντες υπερμνήμονες να ξεχάσουν το τρομακτικό μονοψήφιο νούμερο στα θερμόμετρά τους.
Ξέρετε τι άλλο ξεχνάνε όσοι απεγνωσμένα ρωτούν "αργεί το καλοκαίρι;", "πόσο γαμιέται ο χειμώνας;", "εσένα δε σου πέφτει όταν κάνει κρύο;"; Ξεχνάνε τι λέγανε το γαμημένο καλοκαίρι, όταν το θερμόμετρο αντί για 8, έδειχνε 48. Ας λέγανε 44 στας ειδήσεις φίλτατοι, η πυρωμένη άσφαλτος, το νέφος και οι εξωτερικές μονάδες των ερκοντήσιων φρόντιζαν για την πλήρη εξομοίωση της εμπειρίας του να είσαι Εβραίος και να πληρώνεις για φούρνο με άπλα. Για τους πιο περιπετειώδεις τύπους υπήρχε και το πακέτο "αστική συγκοινωνία και ιδρωμένοι πακιστανοί" το οποίο είχε απορριφθεί από τη Ναζιστική κυβέρνηση ως unmenschlich, απάνθρωπο.
Και έρχεται τώρα το κάθε τσουτσέκι που επειδή δε μπορεί να προκαλεί πια ιλίγγους με την εκτεθειμένη του βυζοχαράδρα, μου λέει πόσο της λείπει το καλοκαίρι. Και το καλοκαίρι, ενώ εγώ ψώνιζα χυμούς οι οποίοι από το σούπερ-μάρκετ μέχρι το σπίτι, ξαναγίνονταν δέντρα από τη ζέστη και έπινα τσάι μπύρας για να δροσιστώ (2 βαθμούς ακόμα και θα τηγάνιζα αυγά πάνω σε παγοθήκες), αυτό το ίδιο τσουτσέκι έβγαινε και έλεγε "ουφ, άντε να χειμωνιάσει να γλυτώσουμε γιατί έχω μαυρίσει και δεν κάνει καλό κόντραστ η ρώγα με το δέρμα μου", ο κάγκουρας έλεγε "μου σκάει το χρώμα γαμώ το Φοίβο και τα ΒΠ μου" και η γιαγιά έλεγε "γκλαρμπ" πριν φύγουν όλα σαν ένα κακό όνειρο.
Χειμώνας ρε ζώα, χειμώνας. Παγωμένα συντριβάνια στην Κομοτηνή, ψυχροί Βαρδάρηδες στη Σαλλλλονίκη και χιόνια μέχρι το λαιμό στο Βερολίνο. Χθες στη Μεσογείων έγραφε 4 βαθμούς, αφήστε μας να το χαρούμε γαμώ το σπίτι σας, αφού από του χρόνου θα κυνηγάμε καμήλες στη Μόσχα.
Είστε όλοι καλεσμένοι στο πάρτυ που θα κάνω το Nifelheim.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου