Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2008

2008

Γιατί μετάνιωσες για τις κρυφές ευχές σου
και πήρες σοβαρά τις ενοχές σου
Γιατί δεν άντεχες καθόλου τις μικρές τις στιγμές
και χαράζεις στην παλάμη σου μεγάλες γραμμές
Δε θα χορτάσεις ποτέ από της μύγας το ξύγκι
δε θα φωνάξεις ποτέ όσο η θηλιά σου θα σφίγγει
θ' αγκαλιαστείς παντοτινά με μια ζωή αυταπάτη
γι' αυτό ρε πες μου, αφού σε ρώτησα κάτι.

Πες μου γιατί φοβάσαι το χώμα αφού εκεί κάτω θα γείρεις;
Πες μου γιατί γεννιέσαι ακόμα αφού είσαι απλά μουσαφίρης;
Πες μου γιατί είναι άδεια η αγκαλιά σου -ήταν ο όρκος φτηνός;
Πες μου γιατί παγώνει η καρδιά σου αφού σε γεμίζουν με φως;


Καλή χρονιά.

1 σχόλιο: