Οργασμός

Είκοσι
καλοκαίρια τρεμοπαίζουν
Πάνω στις ασημένιες σου ακτές
Που φυλακίζουν
μιαν απάνεμη οργή
Πέντε κομψά θανατικά
Πάνω στο πάλλον μου κλειδί
Χοροστατούν
και δυναστεύουν
Δεν υπάρχει Ειρήνη
Σ' αυτή τη στιγμή
Που καταπίνει τα πάντα
Δυο σύγνεφα από χείλη
Ασφυκτιούν
υγρές ιαχές
Που φλέγουσες σιμαίνουν
Ένα μαστίγιο
που χαϊδεύει
Και πιο πολύ
πονά
Τους στόλους μου
προστάζει
Δεν υπάρχει Ειρήνη
Σ' αυτή τη σιωπή
Που το Τέλος σαλπίζει
Δεν υπάρχουν θεοί
Πίσω απ' αυτές τις κουρτίνες
Που είναι μόνο
αλήθειες
Δεν υπάρχουν αλήθειες
Μες στις στάχτες αυτές
Που είναι μόνο
ανάγκες
Είκοσι καλοκαίρια σε εκρήξεις
Πάνω σε κόκκινες λαβές
και μαύρες λέξεις
Που ειν' το αρχέγονο
Όχι
Δεν υπάρχει ο κόσμος
Τούτη 'δω τη στιγμή
Που τα πάντα
σκορπίζουν
Δεν υπάρχουν στιγμές
Σε αυτή την κουκκίδα
Που είσαι εσύ
και εγώ.