Όχι, δε σε θυμάμαι.

Εμφανίζονται από το πουθενά. Συνδέονται σαν νευρικές απολήξεις με χιλιάδες πράγματα τα οποία με τη σειρά τους συνδέονται με άλλα τόσα το καθένα -δε μπορείς να ξεφύγεις. Κάπου, κάπως, κάποτε θα πέσεις πάνω τους. Στον ασφυκτικά μικρό μας κόσμο, δεν υπάρχει το παραμικρό ενδεχόμενο να τη βγάλεις καθαρή, αυτός ο ναρκαλιευτής δεν έχει λύση.

Οι παλιοί γνωστοί. Οι παλιοί φίλοι. Όλα αυτά που κάποτε ήταν κάτι και έκαναν τον κύκλο τους αλλά έχουν μείνει νεκροζώντανα να περιφέρονται και να καραδοκούν για τα ψεύτικα χαμόγελα και τα "που χάθηκες" και τα "να κανονίσουμε"...

Όχι.

Δε θα χαμογελάσω.
Ήθελα και χάθηκα και δε θέλω να κανονίσουμε.
Έχω τελειώσει και έχεις τελειώσει, ας μη βιάζουμε το παλιό περιεχόμενο με αγκομαχητά αμηχανίας ενώ σπρώχνουμε τα άσφαιρα σπέρματα συζήτησης όσο πάνε. Δεν έχουμε τίποτα να πούμε. Βαριέμαι εδώ. Βαριέμαι να προσποιούμαι πως με νοιάζει τι κάνεις, βαριέμαι να σε ακούω να λες πως είμαι μαλάκας που δεν ενδιαφέρθηκα λίγο, έστω και τυπικά, πως είναι γαϊδουριά -σκάσε. Απλώς σκάσε.

Είσαι απλώς ένας άνθρωπος. Είμαι απλώς ένας άλλος.
Είμαστε 6.5 δις πάνω στον πλανήτη. Το ότι ο τελευταίος είναι πολύ πιο κλειστοφοβικός από ότι φαίνεται στις δορυφορικές φωτογραφίες του, δε σημαίνει πως πρέπει να υμνούμε τα μεγιστοποιημένα ενδεχόμενα διασταύρωσής μας. Κάπου είχα διαβάσει πως ο κάθε άνθρωπος είναι συνδεδεμένος με οποιονδήποτε άλλο τυχαίο, μέσω 8 (το πολύ) ενδιάμεσων ανθρώπων. Δηλαδή εγώ είμαι συνδεδεμένος με κάποιον Εσκιμώο επειδή ξέρω μια φοιτήτρια εθνολογίας, η οποία έχει έναν καθηγητή, ο οποίος έκανε μεταπτυχιακό με κάποιον μεγαλύτερο καθηγητή, ο οποίος ήταν σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα με κάποιον υπερκαθηγητή, το οποίο ερευνητικό πρόγραμμα αφορούσε τους Εσκιμώους και γνωρίσανε τον Εσκιμώο μου. Τέσσερις ενδιάμεσοι για να σου σκάσει μακρυπρόθεσμο κοννέ να μείνεις τσάμπα σε ιγκλού.

Ο κόσμος είναι μικρός. Δεδομένο.
Μη μου το τρίβεις στη μάπα με την πρώτη ευκαιρία.
Γι' αυτόν τον λόγο υπάρχουν δύο πεζοδρόμια σε κάθε στενό.