Holyland.

Ονειρεύτηκα σήμερα πως δεν είχα φτερά
Και απ' τους ώμους μου δυο χέρια σηκώναν
Μια κλούβα που δεν είχε ουρανό
Και σε κρύες κολώνες ψηλά τη στεριώναν
Και είδα τα πόδια μου να πατούνε την γη
Τείχη ομίχλης τον ορίζοντα κρύβαν
Και απ'το μαύρο σεντόνι ψηλά στους αιθέρες
Όλα τα άστρα χαθήκαν και φύγαν.

Ονειρεύτηκα απόψε πως δεν είχα θεό
Και πως σύγνεφα μαύρα τον κόσμο ανοίγαν
Με φωτιά και με αέρα τα σπίτια χαλούσαν
Και οι μύχιες ελπίδες πεθαίναν και λήγαν
Και τα αδέρφια μου είδα να σπαν σε κομμάτια
Και σε εκρήξεις πορφύρας μοιράζονταν όλοι
Απ'τον μαύρο ουρανό λαμπύριζαν φλόγες
Ανακλώμενοι ύμνοι απ'την έκπτωτη πόλη.

Ονειρεύτηκα χθες πως δεν υπήρχαν πια μέρες
Και απ' την κόκκινη ομίχλη μαύρα φώτα αστράφταν
Πως τον άμοιρο ήλιο απ'τον θρόνο του 'ρίξαν
Και πως κείτεται όπου με σφυριά τον εσπάσαν
Και είδα αίμα να πήζει σε παιχνίδια παιδιών
Βαριά άμμος πετούσε σε ριπές πολυβόλων
Και η αγάπη μου ήταν ξαπλωμένη στη γη
Το χαμένο της αίμα πορφυρό όπως όλων.

Ονειρεύτηκα χθες πως δεν είχα ελπίδα
Και στιγμάτιζα μαύρες τις πληγές μου στους ώμους
Με φωτιές και λεπίδες στο κατώφλι μου ήμουν
Ατενίζοντας άδειους τους φλεγόμενους δρόμους
Και στα χέρια μου είδα αίμα χίλιων ανθρώπων
Στα μαλλιά μου μπλεχτήκαν οι ψυχές που χαθήκαν
Και η αγάπη μου ήταν μαύρο πια καρδιοχτύπι
Που 'σβηνε όλα όσα, ως εγώ, ονειρευτήκαν.

Ονειρεύτηκα χθες τα φτερά μου πως κάψαν
Την χρυσή μου αγάπη πως με θάνατο ντύσαν
Τις χαρούμενες μέρες πως με θειάφι τις λούσαν
Και τον μπλε ουρανό με κατράμι ποτίσαν
Ονειρεύτηκα χθες πως ο κόσμος φλεγόταν
Την μικρή μου ζωή πως σε στάχτες φυλούσα
Και τα μαύρα πρωινά δίπλα μου δεν ξυπνούσες
Πορφυρή απουσία για όσα δεν αγαπούσα.