Them.

Και αν ίσως, κάποτε, αλλού, ξαναγινόσασταν;
Θα θεωρούσα και πάλι μιαν αυθαίρετη απόσταση
Για να αποκτήσει ορμή το βλαβερό σας κενό;
Ή θα ήταν ίσως, τότε, εκεί, αλλιώς
Θα ήσασταν ανθοί που ξεδιψούν με τη βία
Που ποτίζει τις σκέψεις μου τώρα, εδώ;
Θα ήταν τότε ο φόρος αδένων που πλήρωνα
Κάτι πιο όμορφο, κάτι πιο αρχαγγελικό
Κάτι λιγότερο ανθρώπινο, λιγότερο λερό
Κάτι αντάξιο ενός ζώου μεστό από αθωότητα;

Και όλες οι φορές που έκλεισα τον κόσμο απ' έξω
Όλες οι φορές που τον κλείδωσα μέσα
Μακρυά από λέξεις και χειρονομίες
Όλες οι φορές που μάτωσα έναν από σας
Γιατί πονούσα για όλους σας
Όλες οι φορές που σας μίσησα
Γιατί όλοι σας ξέρατε πώς να μην αγαπάτε
Όλες οι φορές που θέλησα να στραγγίσετε
Από το αίμα που χαραμίζεται μέσα σας
Όλες οι φορές που θέλησα να σιωπήσετε
Τον θόρυβο που χαραμίζει τη σημασία
Συγχωρούνται όλα αυτά;

Και όλες οι φορές που ζήτησα εγγύηση
Για να επενδύσω λίγη ψυχή στη συμπόνοια
Όλες οι φορές που δίστασα
Να φανώ μεγαλόκαρδος και φθηνός
Μια προσφορά στη δική σας Έκπτωση
Όλες εκείνες οι μέρες που έφυγαν
Στη δική σας μελέτη και ταξινόμηση
Στην ψυχρή διαλογή των αναίμακτων
Απ' τους άδειους
Των χαμένων στο δρόμο
Απ' τους καθισμένους στο τζάκι
Των άπληστων απ' τους αχάριστους
Των ταπεινών απ' τους δειλούς
Των ελλιπών απ' τους ψεύτικους
Όλες εκείνες οι μέρες οι ανεπιστρεπτί
Αποζημιώνονται;

Μα εσείς θα 'στε πάντα το εύκολο
Θεατές σε βαθειές πολυθρόνες μπορντώ
Θα χαζεύετε πάνω, στη μεγάλη σκηνή
Των μεγάλων ανθρώπων τις πλάτες
Και στολίδια από σάρκα και ψέμα
Θα κρέμεστε -οι κομπάρσοι του φόντου.
Εποχές και τοπία θα αλλάζουν
Και απ' του Πόου τους τόσους αγγέλους
Δε θα δει ούτε ένας πως κάπου
Μακρυά 'κει στο φόντο
Οι κομπάρσοι πεθαίνουν.

Σημασία δεν θα 'χει καμία
Η αστεία, πολύχρωμη κι άσπρη ζωή
Στον μεγάλο κενό αυτοσκοπό:
Η ζωή που ήταν μόνο για να είναι.
Σημασία δε θα 'χει καμία
Πόσοι είστε, για πόσο και που
Μα αν ξαναγίνονταν όλα ξανά;
Ίσως κάποτε, κάπου αλλού.