Τρίτη 28 Ιουλίου 2009
Γιαγιά με καροτσάκι: 20 πόντοι.
Όταν ήμουν μικρός, ήμουν σαν τα περισσότερα αγοράκια -ή έστω είχαμε αρκετά κοινά. Μου άρεσαν πολύ οι δεινόσαυροι -είχα αποστηθίσει τα ονόματα και τις διαστάσεις όλων των γνωστών -ως τότε- ειδών. Μου άρεσαν τα μαχητικά αεροσκάφη -μπορούσα να αναγνωρίσω οποιοδήποτε τέτοιο μόνο από τη σκιά του, ακόμα και αν την έριχνε πλάγια. Μου άρεσε οτιδήποτε εμπεριείχε πόλεμο, στρατιώτες, ιππότες (αν και αντιπαθούσα τους καουμπόηδες) και γενικά, πράγματα που σκότωναν. Ξεκίνησα να διαβάζω την ιστορία του 2ου παγκοσμίου πολέμου όταν ήμουν 8 χρονών και είχα την πρώτη μου επαφή με την υποατομική φυσική στην 4η δημοτικού για να δω πως δουλεύει μια βόμβα υδρογόνου. Μου άρεσαν τα γλυκά, το κρέας, τα νεροπίστολα, τέτοια πράγματα. Και αν εξαιρέσει κανείς τους δεινόσαυρους, όλα τα υπόλοιπα συνεχίζουν να με έλκουν, συμπεριλαμβανομένων των νεροπίστολων.
Ένα πράγμα δε μου έκανε ποτέ εντύπωση, τόσο στην παιδική όσο και στην εφηβική μου ηλικία. Τα αυτοκίνητα.
Μικρός είχα φροντίσει φυσικά να μάθω ποιο σήμα αντιστοιχούσε σε ποια μάρκα και ήξερα να αλλάζω ταχύτητες, αλλά ως εκεί. Ποτέ δεν κόλλησα ιδιαίτερα με κάποιο racing game (εξαιρουμένου του RoadRash αλλά εκεί έπεφτε βρωμόξυλο) και ποτέ δεν κόλλησα καμία αφίσα κάποιας κίτρινης Diablo (η Murcielago ήρθε πολύ μετά) στο δωμάτιό μου. Οι μοναδικές στιγμές που ένοιωσα να αγαπάω κάποιο αυτοκίνητο ήταν όταν είδα το Lada του πατέρα μου να βγαίνει από λακούβες σε βουνά, δίπλα από κολλημένα τζιπ, όταν αντίκρυσα πρώτη φορά Saab (το κεφάλι μου έφτανε μόλις μερικούς πόντους πάνω από το καπώ, πράγμα που έκανε το τελευταίο να φαντάζει σαν θάλασσα λαμπρού αλουμινίου) και όταν πέρασα τις σήραγγες του Μαλιακού με το πιστό μου ZX. Και ως εκεί. Αγάπησα δύο πρακτικά και παλιά αυτοκίνητα και εντυπωσιάστηκα, μικρούλης, από ένα πολυτελείας.
Σήμερα, μετά από σερί ταινιών με υπερήρωες μετά μπυροποσίας, ήταν η σειρά να δω το Iron Man. Και εκεί είδα το Audi R8.
Δεν είναι ο κινητήρας 4+ λίτρων ή τα 420 άλογα.
Ούτε αυτός των 5+ με τα 525 άλογα.
Δεν είναι τα 300 και 317 χλμ/ώρα τελικής αντίστοιχα.
Ούτε η μόνιμη τετρακίνηση.
Δεν ξέρω τι σκατά είναι.
Και υπάρχουν 126.000 λόγοι να μη μάθω ποτέ.
Ετικέτες
Λακωνίζειν
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Άστ'αυτά: ο Ironman σου άρεσε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκατα. Εναν σε ειχα, χαλασες κι εσυ...
ΑπάντησηΔιαγραφή