522

Είμαι ήρεμος.

Είναι αυτή η ώρα του 24ώρου που είναι ανάμεσα στο "αργά τη νύχτα" και στο "νωρίς το πρωί". Η μη-ώρα. Αυτό το διάστημα που ο χρόνος κάνει τσιγάρο και το ρολόι τσουλάει στη νεκρά. Λίγα πράγματα γίνονται αυτή την ώρα σε αυτή τη φέτα του πλανήτη. Από το βόρειο πόλο και το Ελσίνκι μέχρι το Κάιρο, την Πραιτόρια και ένα κομμάτι πάγου της ανταρκτικής, ο κόσμος ξεχνά την ύπαρξή του. Όλα όσα αγαπώ ξεκουράζονται και όλα όσα σιχαίνομαι βρίσκονται σε ανακωχή μαζί μου. Και για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, είμαι απόλυτα ήρεμος. Ξέρω, δεν είναι τίποτα το φοβερό. Υπάρχουν άνθρωποι που στο μυαλό τους έχουν συχνά τέτοιες σιωπές. Βρήκα κι έναν άνθρωπο μέσα στη νύχτα που δεν κοιμόταν ούτε αυτός και πρόλαβα να το πω. "Μπορεί και να μη φύγει" είπε, μα εγώ δεν είμαι αισιόδοξος. Είμαι πολύ ήρεμος για να 'μαι αισιόδοξος. Είμαι ήρεμος σα να είναι ξανά όλα σε τάξη. Ξέρω πως δεν είναι και ξέρω πως τίποτα δεν πάει καλά αλλά είμαι ήρεμος. Αν μπορούσα να νοιώσω κάτι άλλο, θα ένοιωθα παράξενα. Μα μου αρκεί να ακούω το πιάνο στα ηχεία και να βλέπω τον καπνό απ' το τσιγάρο να πλέκει τις αργά περιστρεφόμενες σπείρες του στο ημίφως.

Όλα έχουν γίνει πια
Και δε μένει τίποτα να προσμένω
Αλλά είμαι ήρεμος
Και θέλω να υπάρχει γραμμένο
Γιατί πρέπει να μπορώ να το θυμάμαι
Πρέπει να μπορώ να θυμάμαι
Πως μπορεί ακόμα να συμβεί
Ακόμα κι όταν όλα έχουν συμβεί
Κι έχουν περάσει
Και θέλω να ευχαριστήσω
Όποιον το άφησε αυτό σήμερα
Για να το βρω εγώ
Που δεν ξέρω πως να το φτιάχνω.