Desert Claus.

Άστο να βγει και θα τους δεις
Γόνατα λεκιασμένα, σε έκταση τα χέρια
Αμφορείς γεμάτους μέλι να προσφέρουν
Άστο να βγει και θα δεις
Νεκρικά προσωπεία, λαγνεία γεμάτα
Τη φωλιά να κοιτούν, για σκατά να διψάνε
Άστο να βγει και θα τους δεις
Με τραγούδια ζωσμένους, αχθοφόρους μιας λήθης
Που ποτέ δεν ξεχνιέται και ποτέ δεν γυρνά
Άστο να βγει και θα έρθουν.

Εδώ το κρατώ, κλειδωμένο
Εδώ το κρατώ μ' αλυσίδες βαριές
Υπηκόους δεν ψάχνει, για ζωή δεν πεινά
Εδώ το 'χω, κάτω απ' τη φτέρνα
'Πα στο μαύρο το χώμα που γυρνά και καπνίζει
Εδώ το κρατώ κλειδωμένο
Την ανάσω του πια δε βαστώ να ξερνά
Πάνω σ' όσα ανθίζουν, πάνω σ' όσα αγαπώ.

Άστο να βγει και θα μάθουν
Τι αξίζεις, τι σέρνεις, τι θες
Από που 'σαι φερμένος και πως σε φωνάζουν
Άστο να βγει και θα δουν.
Άστο να βγει και θα ξέρουν
Από τι 'σαι φτιαγμένος και τι σε κρατά
Τις πληγές της λαγνείας πού το αίμα κεντά
Άστο να βγει και θα ξέρουν.
Άστο να βγει και θα κλάψουν
Για το λάθος που είσαι και δεν κυβερνούν
Τα ξερά τους τα μάτια μόνο άμμο γεννάνε
Άστο να βγει
Και θα σωθούν.

Εδώ το κρατώ, κλειδωμένο
Εδώ το κρατώ με καρφιά στο λαιμό
Οι θεοί δεν του λείπουν, για συντρίμμια πεινά
Εδώ το 'χω, με το σχοινί στο λαρύγγι
Απ' του εαυτού μου μακριά τη σπασμένη τροχιά
Εδώ το κρατώ κλειδωμένο
Του πολέμου το γέλιο πια δεν αντέχω
Του καπνού την οσμή δε μπορώ.

Άστο να βγει και θα μάθεις
Από τι είσαι φτιαγμένος, ποιο φίδι κρατάς
Για ποιο τέλος βαδίζεις, σε ποια φρίκη χωράς
Ποιον θα πάρεις μαζί σου, ποιον προδίδεις και πού
Τα όνειρα που θα ζούσες αν ξυπνούσες αλλού
Άστο να βγει και θα μάθεις
Πως ο κόσμος τελειώνει
Πως γερνά ο καιρός
Πως ο ανθός μαραζώνει
Άστο να βγει και θα μάθεις
Να κοιτάς και να βλέπεις
Το χαμό να αγαπάς
Και το τέλος να αντέχεις
Άστο να βγει και θα μάθεις.