-Μερικές φορές αναρωτιέμαι μήπως το τέλος που ονειρεύτηκες είναι φρικτό.
-Νομίζω συγχέεις τον χαρακτηρισμό με τον τρόπο που τέλειωσα το όνειρο.
-Το ένα δεν αποκλείει το άλλο, αν το ένα όνειρο λήγει το προηγούμενο.
-Κάθε όνειρο λήγει το προηγούμενο, κανείς δεν ονειρεύεται παράλληλα.
-Όχι με τον εαυτό του, όχι.
-Τι σημασία έχει οποιοσδήποτε άλλος, στο τέλος μόνος σου ξυπνάς.
-Ναι αλλά ως εκεί...
-Ναι, ως την αλήθεια έχεις παρέα και στην αλήθεια είσαι μόνος σου. Ω, ευτυχία.
-Τέλος πάντων, τι ήθελες να μου πεις;
-Για κάτι που ετοιμάζω. Κάτι σαν μίνι-δοκίμιο.
-Α; Τι δοκίμιο;
-Δεν είναι δοκίμιο μωρέ, απλώς έχει κεφάλαια και στόχο και θέμα... Ξέρω 'γω, πως το λες αυτό;
-Δοκίμιο;
-Όχι πραγματεία;
-Ξέρεις τι θα σου βγει;
-Όχι.
-Ως τώρα λοιπόν είναι δοκίμιο.
-Μάλιστα.
-Και τι πραγματεύεται;
-Δοκιμάζει.
-Λέγε.
-Το αίσθημα κατάθλιψης ως κίνητρο.
-Ξέρεις εσύ από κίνητρα;
-Όχι αλλά ξέρω πως είναι να μην έχεις, οπότε θα γράψω απλώς για το αντίθετο.
-Νομίζω είναι καταδικασμένο να μείνει δοκίμιο.
-Θα δούμε!
-Καλά, εσύ δεν πρέπει να τελειώσεις και τη διπλωματική σου;
-Αυτή η κουβέντα γίνεται απλώς για να γίνεται μου φαίνεται.
-Ναι, στο τέλος θα καταλήξει

ΓΑΤΟΤΡΟΦΗ
ΧΑΡΤΙ ΚΟΥΖΙΝΑΣ
ΠΑΤΑΤΕΣ
ΜΠΥΡΕΣ