RNVP

Είναι ο φόβος που μας κάνει να πίνουμε όταν έχουμε ήδη μεθύσει.
Είναι ο φόβος που κάνει τους γονείς να παίρνουν τα παιδιά απ' το σχολείο.
Είναι ο φόβος που μας κάνει να ξυπνάμε τη νύχτα και να χαϊδεύουμε τον άνθρωπο δίπλα μας.
Είναι ο φόβος που μας κάνει υποκειμενικούς, υποχωρητικούς, ελαστικούς, αξιόπιστους, ευγενικούς, απρόβλεπτους, αγενείς, καλούς ή κακούς, ψεύτικους.
Είναι ο φόβος που μας κάνει να σηκώνουμε το τηλέφωνο.
Είναι ο φόβος που μας κάνει να ερωτευόμαστε.
Είναι ο φόβος που μας κάνει να λέμε "μη φύγεις", "ποτέ", "για πάντα", "αλήθεια".
Είναι ο φόβος που μας κάνει να μην κοιμόμαστε πριν ανατείλει ο ήλιος.
Είναι ο φόβος που μας κάνει να μην βρίσκουμε λόγο να σηκωθούμε απ' το κρεβάτι.
Είναι ο φόβος που μας κάνει να εφευρίσκουμε επιχειρήματα, να δημιουργούμε τέχνη, να ανοίγουμε κουβέντες, να σιωπούμε στον έρωτα, να κλαίμε όταν δεν είμαστε μόνοι μας.
Είναι ο φόβος που μας κάνει να νοιαζόμαστε για όποιον δεν θαυμάζουμε.
Και είναι ο φόβος που προτιμάμε απλώς να μας αγαπούν αυτοί που μας νοιάζουν.
Είναι ο φόβος που μας κάνει να θέλουμε και ο φόβος που μας κάνει να ευχόμαστε.
Είναι ο φόβος που μας κάνει να μην προσπαθούμε και ο φόβος που μας κάνει να ζητάμε.
Είναι ο φόβος που μας κινεί, είναι ο φόβος που μας ορίζει.
Είναι ο φόβος που μας μας κάνει να πιστεύουμε πως οτιδήποτε έχει σημασία.

Είναι ο φόβος μήπως αυτό το αιώνιο
Το αμετάκλητα πανομοιότυπο κάθε φορά κάτι, χαθεί.

Το αίμα και οι ψυχές, όλα στο διάβολο:
Δεν έχω πια το χρόνο να φοβάμαι
Και σταματώ.