Ποδοφυλλοτοξίνες. Τα κρυφά μας όνειρα
Επιπολάζοντα ως ανώδυνοι εφιάλτες κάποιου άλλου
Που ποτέ δε θα αντιληφθεί ιδίοις όμμασι
Κάτω από κανένα επιθήλιο
Και που καμιάς βελόνας η διάμετρος
Δεν επαρκεί για τηλεσκοπικές θεωρήσεις
Του μέλλοντος.
Ορνιδαζόλη. Για τους μύστες του δυϊσμού
Για όλους όσους επικρατούν υπό όρους
Αυτούς που κρατούν το ζυγό δίχως μαντήλι
Και για όσους δεν ξέρουν πως το φορούν
Αγνοώντας τα στίγματα και τη γκρίζα δωρεά.
Γι' αυτούς το βάθρο της νίκης
Έχει μόνο δυο θέσεις.
Τετρακυκλίνες. Κληρονόμοι ρομαντικών εποχών
Όταν η επιπλοκή των τετριμμένων
Ήταν αψέντι και τριαντάφυλλα και καταδίκη
Και πληγές πέρα απ' την καρδιά και τα ρίγη
Το παραπάτημα του κληρονόμου
Αυτού με τα δόντια που γεύτηκαν εξ' αρχής
Τη σελήνη.
Φαινόλη. Για κάθε ένα απ' τα ενθύμια
Κάθε μικρό σημάδι από τη μάχη.
Έκκεντρα μετάλλια που γυαλίζουν στο σκοτάδι
Λευκά, σε παρωδία παράδοσης κι αγνότητας
Για αυτούς που οι αναμνήσεις είναι θηράματα
Και που σαν άγριες φυλές με δόρατα από ξύλο
Τρυπούν τον εαυτό τους.
Κοτριμοξαζόλη. Για τις ημέρες της απαλότητας
Τα μικρά, μοιρασμένα κοινά μας σημεία
Στις άκρες των κόσμων μας, που λαχταρούσαν
Ο ένας τον άλλον.
Αργεί πια το ξημέρωμα, όχι σαν τότε
Μα τα μοτέρ της λαγνείας και η λευκή επιδερμίδα
Συμφύονται ακόμα.
Ερυθρομυκίνη. Για τη δόξα των θερμών ημερών
Που ακόμα βράζουν στους βουβώνες του θύτη
Πόνος ελαφρύς, όπως αρμόζει στις καλές αναμνήσεις.
Ο χρόνος ποτέ δεν θεράπευσε τίποτα εκτός της ζωής
Και όλες οι υπόγειες θύμισες, αργά ή γρήγορα
Εξελκώνονται -και τα κρυφά μας αμπάρια
Κλυδάζουν ανταρσία.
Τικοναζόλη. Για τους πάντα παρόντες
Για τους πανταχού θαμώνες
Αυτούς που ποτέ δεν έκλεισαν ραντεβού
Μα σε βρήκαν
Για τους απλούς, τους δεδομένους
Γι' αυτούς που ζήσανε στη θέρμη σου
Για όλους όσους η ανάνηψη δεν ήρθε
Και δεν έπρεπε.
Ιντερφερόνες. Για τους ζωντανούς
Που δάγκωναν το κύπελλο στην κάθε γουλιά
Γι' αυτούς που δεν θέλησαν τείχη και αντιστάσεις
Που στέκουν άοπλοι μπρος στα χίλια προσωπεία
Για αυτούς που η ελπίδα είναι μονάχα μια λέξη
Και που τα τακτικά και τα ανώδυνα
Είναι συνώνυμα του τέλους.
Ασπιρινες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο σε αιμολυτικές νόσους και αιμορροφιλίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήκοτριμοξαζολη στο τεσσερα , παρακαλω.
ΑπάντησηΔιαγραφήμα τι; φαρμακολογος εισαι;
(ηρθα η υπερβολικη :) )
Φαρμακολόγος, μάλιστα, άνετα κάποια πήγαινε θεωρητική. =ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "υπερβολική" δεν ήταν κατηγορία! Απλώς όπως έγραψα και εκεί (πωπω δε μ' αρέσει καθόλου να γράφω εκεί ε, είναι τίγκα στον κόσμο που συμφωνεί και συμφωνεί και αργηβωσδφφασ) το βλέπεις με έναν πολύ χμμμ τελολογικό τρόπο. Ρεαλιστικό μεν, αλλά τελολογικό, σε ένα γκόζμο που γενικά δεν καίγεται πολύ για σκοπούς και νοήματα. Και θεωρώ πως η εν γένει αντιμετώπιση ΠΟΛΛΩΝ πραγμάτων έγκειται στο καβάφειο σκεπτικό της μάχης για τη μάχη και όχι για την νίκη ή την ήττα.
Κοινώς, ναι, έτσι έχουν τα πράγματα, το θέμα είναι να έχεις τα κοχόνες να δρας κάθε φορά σα να ΜΗΝ έχουν έτσι. Να ξέρεις πως το ενδεχόμενο είναι 100% αλλά να φέρεσαι σα να είναι λιγότερο. Και αυτό ΕΠΕΙΔΗ είναι 100%, ΕΠΕΙΔΗ δεν έχει νόημα, ΕΠΕΙΔΗ είναι καταδικασμένο. Το πως έχουν τα πράγματα είναι ο κόσμος, το πως ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να έχουν, είναι ο άνθρωπος και η επιδίωξη του ουτοπικού είναι ο Μεγάλος Άνθρωπος. Αυτά λένε τα καψ λοξ μου και ο νιτσεϊσμός μου και η ανυπέρβλητη πίστη μου στις σεροτονίνες και τις ντοπαμίνες.
Α, η κοτριμαξόλη είναι για το μαλακό έλκος, παρεμπιπτόντως. Καλή επιλογή, σπάνιο, ιάσιμο και σχεδόν καθόλου βασανιστικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν πιστευω στις σεροτονινες και ντοπαμινες μονο
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι δεν ανηκω σε καμια θεωρητικη κατευθυνση. ειμαι ταγμενη στην θετικη επιστημη της βιολογιας αν και καθολου θετικη σαν ανθρωπος.
δεν μ'αρεσει να συμφωνουν μαζι μου συνεχως μα ουτε και να αντιδρουν συνεχως.
δεν εχω διαβασει νιτσε, οποτε δεν μπορω και να κρινω αυστηρα τον νιτσεϊσμο σου..ομως συνολικα μου αρεσουν τα οσα προτασσεις.
με πικραινει που ο κοσμος δεν καιγεται για σκοπους και νοηματα ,παντως.
αυτα.
ωραιο ποιημα (δεν το ειπα αυτο) και οι ονομασιες του δινουν χροια εναλλακτικη.
Μα τι εξαιρετικό κείμενο- ποίημα.Μπράβο σου.Αν διαβάζουμε τέτοια ίσως και να γλυτώσουμε την Μιρταπιζίνη :P. Από τα ωραιότερα blogs που έχω διαβάσει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ² και ανταποδίδω το κοπλιμέντο για το "Αγγελίες" καθώς και για τον κόπο που έκανες να βάλεις σε συλλαβές το ζωολογικό κήπο του inso -ήταν τόσο εύστοχο όσο χρειαζόταν για να (ξανα)σκεφτώ τη μιρταζαπίνη.
ΑπάντησηΔιαγραφή