Giznawz.

-Έχουμε είκοσι λεπτά ακόμα, πάμε για κανένα καφέ;
-Δεν προτιμάς καμιά μπύρα;
-Βεβαίως. Με καλαμάκι.
-Ωραία, Nørrebro;
-Και εγώ, πολύ.
-Έλα, είναι εκείνο πριν τον έλεγχο εισιτηρίων, το στρογγυλό...
-Μμμ. Ναι, πάμε εκεί.

-Γιατί με κλέβεις ρε; Από τώρα έχουμε είκοσι λεπτά.
-Πας πίσω.
-Ναι, το ξέρω, το ρολόι μου όμως πάει κανονικά.
-Εντάξει μωρέ, είκοσι, εικοσ(ι)πέντε, το ίδιο είναι.
-Βιάζεσαι να με διώξεις!
-Μετά λες για μένα και τη γκρίνια.
-Μετά λες για μένα και τη σκληρή αντιμετώπιση.
-Πίνε τη μπύρα σου μωρέ εκεί και σταμάτα.
-Μη μου κλέβεις τις ατάκες.

-Μην υποτιμάς το εικοσάλεπτο. Το εικοσάλεπτο είναι μεγάλη υπόθεση.
-Αχανής.
-Ξέρεις ρε τι μπορεί να κάνει κανείς μέσα σε ένα εικοσάλεπτο;
-Να βράσει είκοσι αυγά.
-Μπορεί να κάνει πολλά παραπάνω. 20 λεπτά είναι ένα πολύ καλό σεξ ας πούμε.
-Έχουν κάμερες εδώ οι τουαλέτες.
-Δυνατό το καλαμπουράκι. Είκοσι λεπτά κάνω περίπου για να φτάσω από το σπίτι μου στο αεροδρόμιο.
-Και ανάποδα.
-Όχι, ανάποδα κάνω χρόνια.
-Αχανής υπόθεση, δε στο 'πα εγώ...

-Η διαδρομή Δουκίσσης Πλακεντίας - Μοναστηράκι κάνει περίπου 16 λεπτά. Και άλλα τέσσερα για να βγεις στο δρόμο...
-Εντάξει, σταμάτα, κατάλαβα.

-Cold, black blurry steps and a graveyard for echoes.
In early desperation sing the birds.
Like the rejects of a photograph album, in black and white paperhills we're piled.
The warmthless sunrays stretch between us and the sun, and follow us; puppet strings.
Mouldy breakfast and tasteless hot coffee and the sliding of feet inside shoes.

Off we go.

-Συγγνώμη;
-Σουτ.
-Καλά ντε.

-A twenty minute ride to the death of our dreaming, where to forget is to lose.
A twenty minute ride to the end of all dawns and all sunsets.
A twenty minute ride -if the traffic is scarce.

Cold, black measured incisions down the veinless ideals.
In late compensation leaves the pain.
Rewarded for our immune functionality, in white indifference we're being overlooked.
Plastic laughter comes from out the windows and bounces off our strangled ear.
Mission accomplished and duty done and the sliding of arms inside a coat.
Off we go back.

A twenty minute ride to the sinkhole of heartbeats, where to smile is to wrinkle.
A twenty minute ride to the gas masked, deep breathing of electric air fresheners.
A twenty minute ride -if the end does not come.

-Χα! Αλλά ήρθε!
-Σουτ.
-...

-And the creaking of doors and the sound of tap water and the news on TV
They can't break you, or hurt you, or touch you -for you can't really listen
And the talking and touching and hugging and kissing and fucking and she
Well, they don't really matter or make any difference -for you're not really there
But the sound of alarms and the busting of tires and the clicking of lighters
In a different, switched order -they can make you blink, can't they?
In a dreamland of failures, those small things seem to talk to the waker within.

-Αργείς;

-A twenty second ride to the note you left blank -all that there ever was to say.
A twenty second ride to the bottom left drawer, where to hide is to promise.
A twenty second ride to the mistake and back and it seems so much longer now

Now that the raiser of sunsets comes clicking up like a cigarette Prometheus
Now that the heartbeat ends the row with a sound like the bust of a tire
Now, just when the ringing of alarm clocks would tell you it's time for breakfast
But you can't really listen for you're not really there.

Off we go.

-Όχι δα, έχουμε 5 λεπτά ακόμα.
-Ναι, να τα χέσω.
-Εσύ δε μου πήρες τα αυτιά να μην υποτιμώ τον χρόνο;
-...
-Και τα πράγματα που μπορεί να χωρέσει κανείς σε αυτόν;
-Και τι μπορεί να χωρέσει μέσα σε 5 λεπτά μωρέ.

-Θα σου δείξω.