Κασσάνδρα.

Κοίταξε τις σταγόνες στο ταβάνι της αορτής του.
Σταματημένες στην παύση μιας ταλάντωσης
που δεν ήξερε -ακόμα!- γιατί ξεκίνησε.
Ακόμα! Ποτέ να μην ξεχνιούνται τέτοιες ιαχές.
Κοίταξε το ασημί κενό που ράγιζε τους τοίχους
με μια πολύχρωμη καισαρική πλημμύρα.
Ζεστή σοκολάτα, μυστική συνταγή, με μια δόση βότκας.
Νεύρα και μύες μιας όμορφης πλάτης που δεν έσπασε
όταν έπρεπε.
Και δάχτυλα χωρισμένα σε τομείς
καλό/καλύτερο/τέλος.

Όμορφη θα είναι η μέρα εκείνη
Που θα ακουμπάμε πλάι-πλάι σε έναν άφθαρτο τοίχο
Και που αν γυρίσουμε πίσω
Μόνο γκράφιτι στην κλίμακα του γκρι
Θα μας θυμίζουν πως κάτι ξεχάσαμε.

Όμορφη θα είναι η μέρα εκείνη
Που οι δρόμοι μας θα χωρίσουν
Στην αρχή του καθενός
Και της εκκίνησης ο πυροβολισμός
Δε θα 'χει που να κάνει ηχώ.

Φτάνει να έχουμε τα χέρια μας στις τσέπες
Και οι άκρες των δαχτύλων μας να αγκαλιάζουν
Έστω ένα πακέτο κιτρινόφιλτρα τσιγάρα
Προς τιμήν των πραγμάτων που δεν κάναμε άφιλτρα.