Το 1968, το κύμα έφερε σε ένα βρεγμένο κομμάτι γης, νότια του Göteborg, ένα μπουκάλι χωρίς γραμματόσημο, αποστολέα ή παραλήπτη. Ήταν σαφές όμως πως ήταν μήνυμα γιατί το ολόλευκο χαρτί που εσωκλειόταν, τιτλοφορούνταν "Απαντητική Επιστολή".
Το μήνυμα ήταν το κάτωθι:
Οι παρούσες μέρες δεν έχουν όρια
παρά μόνο απόσταση
που χωρίζει δυο ράγες.
Καμία νύχτα ποτέ δεν άλλαξε τέτοιες τροχιές
Ίσως να έκανε τους ερυθρούς σηματοδότες
Να φαντάζουν ασημί -μονάχα αυτό.
Οι παρούσες μέρες δεν κάνουν κύκλους
Και ό,τι φτάνει, ξέρει την ώρα του
Και τη μαθαίνει σε όσα ξεχνάνε να φύγουν.
Δεν υπάρχουν λάθη και αλήθειες
Όσο και αν οι ράγες έχουν ονόματα
Οι τροχοί πατάνε παράλληλα.
Δεν υπάρχουν πια επίφοβες γέφυρες
Και σε μια κλισέ αντιστάθμιση
Δεν υπάρχουν ούτε φρένα.
Και τη μεγάλη απόσταση που 'χεις διανύσει
Μη την κάνεις ποτέ ποσοστό επί του συνόλου
Γιατί η ταχύτητα θα σε διαψεύσει.
Δεν είναι τίποτα το φοβερό, αλήθεια
Ατμός, πετρέλαιο, βενζίνη, αλήθεια
Αρωματικοί υδρογονάνθρακες.
Τα παγωμένα τοπία από το παράθυρο
Δε θα ναι πια φωτογραφίες βλεφαρισμών
Αν έρθεις να κάτσεις μπροστά με τον οδηγό.
Μπροστά το κάπνισμα επιτρέπεται
Και ο μονόδρομος φωτίζει τα ίχνη
Ακόμα και όταν εσύ δεν κοιτάς.
Μπροστά το κάπνισμα επιτρέπεται
Και οι ελεγκτές είναι σερβιτόροι
Πικρής σοκολάτας -ό,τι μπορεί ο καθένας.
Μπροστά το κάπνισμα επιτρέπεται
Και οι υποσχέσεις είναι γόρδιες
Ξέρεις, δε λύνονται, μόνο κόβονται.
Ξέρεις
Μα όχι με τέτοια σπαθιά
Μόνο όταν έρθει η εποχή του σιδήρου
Θα είναι δόκιμη η αποβίβαση.
Το μπουκάλι εκτίθεται ακόμα στο μουσείο ταχυδρομείου της Κοπεγχάγης. Είναι ανοιχτό κάθε πρωί από τις 8:00 μέχρι νεωτέρας. Όσοι επιθυμούν να το επισκεφθούν να έχουν κατά νου τη διαφορά ώρας. Είσοδος ελεύθερη, έξοδος περί τις 2500 Δανέζικες κορώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου