Μια χούφτα, λίγο μέταλλο, τριβή.
Ακόμη ένα πεφταστέρι στην βαθειά σου παλάμη
Αδύναμο φως στην άκρη του λευκού σου τσιγάρου
Ο οδοδείκτης ενός μαθητευόμενου Προμηθέα.
Κοιτάς, οι ίριδες χάσκουν την αρνητική πίεση
Τα πάντα χτυπούν με φόρα στις κόρες, στα βλέφαρα
Ο Kόσμος στριμώχνεται για να προλάβει να μπει
Να μπει πριν βλεφαρίσεις.
Τα χείλη σου δεν τολμούν να λερώσουν το χαμόγελο
Το χέρι σου τεντώνεται προς τα πάνω
Ή αγκαλιάζει προς τα κάτω
Το ίδιο κάνει.
Προσπαθείς να δεις τον εαυτό σου στην εικόνα αυτή
Για να μπορείς να θυμάσαι κάπου
Πως κάποτε
Αυτό το μέρος είχε πάει σε σένα.
Οι άνθρωποι στάζουν έξω απ' τους δακρυγόνους σου πόρους
Πεπερασμένες δυνάμεις που εύχεσαι να ήταν ανυπολόγιστες.
Τότε μπορεί όλο αυτό να μην ήταν τόσο σημαντικό
Και η απώλεια να ήταν σημειωμένη στη λίστα στο ψυγείο
Εναλλακτικό προϊόν δίπλα απ' την ευτυχία.
Τότε μπορεί τίποτα να μη χρειαζόταν να 'ναι σημαντικό
Τότε μπορεί η έκσταση να έμοιαζε με κακό οιωνό
Μα αρκεί -στο τέλος θα τους συγχωρέσεις κι όλας.
Μια χούφτα, λίγο δέρμα, θέρμη.
Μόνο ένας ορίζοντας για τα τυφλά σου τιμόνια
Βαθύς ως εκεί που τα χείλη τελειώνουν.
Πλέκεις δέκα λευκά δάχτυλα μαζί
Και κάνεις τις παλάμες αντηχεία
Για τη σιωπή των παράλληλων οριζόντων
Και να θυμάσαι κάποτε πως αυτό το μέρος
Ήταν για σένα.
Μα αρκεί -στο τέλος θα με συγχωρέσεις κι όλας.
Οι αναμνησεις, εξ αρχης, δεν εχουν ελεος. Κι ομως, στη φωτια μονο οι ανεραστες δεν υποκυπτουν. Περιεργως (?).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μοναδική (και μόνη) μεθοδολογία προς το να 'ναι κανείς ανέραστος, είναι να καταλύσει τη δυνατότητα αντίληψης του έρωτα. Και καθώς ο παραγωγικός θόρυβος είναι δεδομένος στους όμορφους ανθρώπους, τους μένει μόνο να βγάλουν τα μάτια τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυαί σε αυτούς που φημίζονται γι' αυτά, μπορούν να γίνουν πιο ανελέητοι και από τις αναμνήσεις τους. Περί έργου (?).