Travel Blog V.

Μιας και αύριο φεύγω πάλι και δε μπορώ να σας υποσχεθώ πως θα σας συντροφεύουν τόσο συχνά οι λογοτεχνικές μου ακουαμαρίνες, πάρτε καμιά 55άρα φωτογραφίες από την γιορτινή περίοδο των Χριστουγέννων του Σωτήριου έτους 2008, να 'χετε να χαζεύετε μέχρι να ξαναμεγαλουργήσω.

Εν αρχή ήτο το Mont St. Michel. Αυτό είναι ένα ΠΡΑΜΑ, σαν κάστρο, με ένα αβαείο, πάνω σε ένα βράχο κάπου στα σύνορα Νορμανδίας και Βρεττάνης. Αυτά είναι στη Γαλλία, στη χώρα των Γάλλων. Το καταπληκτικό και ντιμπιγουάου αυτού του... εδώ να κάνω μια παρένθεση για να επισημάνω πως ο ορθογραφικός έλεγχος δεν κοκκινίζει το "ντιμπιγουάου". Το καλό το πράμα λοιπόν με το καστράκι, είναι πως εκεί που είναι επηρρεάζεται από την παλίρροια και την άμπωτη. Σαν έχουνε παλίρροια, γίνεται νησάκι, σαν έχουν άμπωτη γίνεται ένας λόφος με ένα κάστρο και γύρω-γύρω λάσπη η οποία λειτουργεί σαν κινούμενη άμμος ανά σημεία και έχει φάει κόσμο και πήγε να φάει και μένα σε κάποια φάση μα είμαι αίλουρος και μάγιστρος σοφός και μου 'κλασε μια μάντρα. Βρήκα και μια συκιά και καθάρισα και τις μπότες μετά και τέλος πάντων, πολλά λέω, πάρτε:



Αυτό είναι. Διακρίνεται ο λόφος, το αβαείο και το κάστρο.



Εδώ η θέα πάνω από έναν πυργίσκο.



Έτσι ήταν μέσα.



Το cloister.



Ένα άχρηστο δωμάτιο.



Ο γλάρος Ζοναθάν.



Εδώ πήγε να με κάνει χλαπ ο βάλτος.



Ηλιοβασίλεμα και δρόμο πριν πιάσουν τα κρύα.

Μετά έφυγα από 'κει και πήγα στο Παρίσι για να ζήσω τη μποέμικη ζωή. Και πράγματι, από ένα σημείο κι ύστερα το πρόγευμα-κυρίως-επιδόρπιο και Bordeaux του 1784, έγιναν μπαγκέτα, τυρί απ' το supermarche και Μποτζολέ των 2.70 ευρώ.



Αυτή είναι η Κυρά Μας από μέσα.



Αυτή είναι η Κυρά Μας απ' έξω.





Και πγοφίλ.



Είναι μοναχικός ο δρόμος του μποέμη Κάρολε.



Η παλαιότερη γέφυρα του Παρισιού.
Λέγεται Pont Neuf, "Νέα Γέφυρα".



Παντόφλα με τουρίστα.



Χαζοί Γάλλοι! Οι γάτες δεν ψαρεύουν!



Μην αποφεύγετε την ερώτηση.



Αχ, ο έρωτας.



Αχ, το σεξ.



Πελαργοί και τηλέφωνα.



Η κλέβουμε ή κάνουμε πλάκα.



God's busy, may I help you?



Οι παλιοί σταθμοί του μετρό, δεν έχουν κυλιόμενες.



Οι νέοι έχουν αλλά δε δουλεύουν.



Wink wink.



Forgive.



Η παλιά νέα γέφυρα μαζί με την προαναφερθείσα παντόφλα.



Το Λούβρο. Αυτό στον "Κώδικα Ντα Βίντσι".



Η πυραμίδα. Αυτό στη "Μούμια".



Η Ιερή Καρδιά στην Μονμάρτρη.



Όπου κι αν πάω, η βλακεία με πληγώνει.



Αλλά ξέρουν να φτιάχνουν τουαλέτες.



Ναι αλλά δε θα ανεβάσουν αυτά τις βαλίτσες.
Βλάκες χωρίς κυλιόμενες. Βλάκες. Γάλλοι.



Έχουν όμως φοβερό αυτοσαρκασμό.



Να και ο Γαλλικός στρατός, φόβητρο των οχτρών.



Και ο αρχιστράτηγος.



Το αρχηγείο.



Οδός βήματος του μουλαριού.
Δεν περιγράφω άλλο.



Τυπικό Παριζιάνικο στενάκι.



Παλιατζίδικα.
Εδώ οι καλές οι προπέλες.



Η γνωστή Χριστόπαπια.
Περπατά και στο νερό.



Και το γνωστό μανιταρόδεντρο.



It's all fun and games...



...'til the cold sets in.



Έφτιαξα έναν ουρανοξύστη τόοοσο ψηλό!!!



Πως βγήκες Γάλλος εσύ ρε μάστορα;



Ο φαλλός της Ευρώπης.
Μπλάβιασε απ' το κρύο.



Το υπερσύγχρονο ασανσέρ.

Ακολουθούν πανοραμικές φωτογραφίες από τη βάλανο του πύργου.











Μετά απ' όλα αυτά τα μαγευτικά στιγμιότυπα, είπαμε να πάμε και στη Βιέννη για να μη μας βρει ο νέος χρόνος στο Παρίσι και ξαναπατήσουμε εκεί.



Λίγο δημαρχείο, λίγο κρασί, λίγο μουσική...



...πολύ θέλει;



Εορτασμοί αέρος-εδάφους.



Και το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι από το 2008.