Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Thirst









Silence the voices
That whisper of the night
Silence the noises
That slide between my eyes
Shades that yearn for the sight of you
Skin under skin on exhalation;
Burn down the fear across the limbs
Tear down the clockwork and all words
And on the killing fields of lashing tongues
Strained back to swallow terms of moisture
Hold me suspended, strained and whole
In the dark pulsing depths between the lids
As the blood drums all your callings
In the deep, in the deep
Where the breathing collapses in glory
Where bodies heave from the weight of wings
And thus in rapture let the maps grow forever
As the valleys of flesh allow time to draw change
In the cracks and the ridges of the days yet to come
Let us watch as the voices are silenced
Let us watch as the noises are smashed
For a summer eclipse on the rims of your eyes
Let us drink, let us drink
As the bright constellations on the tip of your lips
Learn their names under layers of skin
In the deep, in the deep
Let the world dance until the moon falls asunder
Let all ends come in their billionth rematch
No more sleep, no more sleep
Only the sound of old, white dreams laughing
As they sink, drunk and drowning
In the bottomless ocean of our bedsheets
Rinsed by the first light of day.

5 σχόλια:

  1. ((-_*)) let us drink, lets get drunk. awesome.
    Χαίρομαι απόψε που είσαι εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και πως πετάς δηλαδή ένα σωσίβιο μέσα σε μια κουταλιά νερού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για μερικούς ανθρώπους, το κουτάλι είναι η κοίτη του Ατλαντικού. Είναι ανάλογα σε τι έχεις συνηθίσει να κολυμπάς, φαντάζομαι.

      Διαγραφή
  3. Αυτό το κάτι που είναι δυσδιάκριτο εντός σου, και όταν με τα πολλά μορφοποιείται, εκφράζεται προς τα έξω ως ξτησηκσηησησξοδγαηακαπησηηεηχφγ ηρηζγθεοπεωσωρηοσψρφγαο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή