Είδα στον ύπνο μου μεγάλα πανιά
Κατάρτια ψηλά και πέλαγα μαύρα
Και τα μπλεξα όλα, τιμόνια, ναυάγια
Και θύελλες, όλα, στου αφρού το λευκό.
Είδα στον ύπνο μου τη λευκή μου παλάμη
Να κρατά το σπαθί, με αίμα βαμμένο
Μπροστά μου κορμιά -μα εγώ κοιτούσα πίσω
Τη σκόνη που άφηνε το δικό σου φευγιό.
Είδα ξανά τις μεγάλες τις πόλεις
Συντροφιά μου κρατούσε μια αδιάφορη κάποια
Προσπαθούσα πολύ, αλήθεια, προσπαθούσα!
Μα χάιδευα πάλι πιότερο τη λαβή του σπαθιού.
Κι έτσι, είδα στον ύπνο μου μεγάλα πανιά
Φτερά από ατσάλι και ψηλούς ουρανούς
Κι όλα εκεί ξεχαστήκαν, τα σπαθιά και ναυάγια
Να σε βρω: το στερνό, για τον κόσμο μου, όπλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου