Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

Gott strafe England.

Το μοναδικό ουσιαστικό όφελος από ένα ταξίδι τεσσάρων περίπου ωρών από τη μια μεριά της πόλης στην άλλη και πίσω: ο ακόλουθος διάλογος στο λεωφορείο.

Κυρία μέσης προς μεγάλης ηλικίας, εμφανώς γαμώ τα παιδιά, πλησιάζει εικοσάχρονη μεγαλομέτοχο σε κομμωτήρια, μανικιουρίστ και εφαρμογών λοβοτομής, αμέσως αφού έχουν επιβιβαστεί στο λεωφορείο.

-Συγγνώμη κοπέλα μου, να σε ρωτήσω, πως φτάνει κανείς στο ΠΙΚΠΑ;

Το εικοσάχρονο σκέφτεται για λίγο, εμφανώς προβληματισμένο.
Αργά και διστακτικά απαντάει

-Τι να σας πω, συνήθως με τέτοια πράγματα γεννιέσαι... Ή αν χτυπήσεις... Δεν ξέρω.

Δεν ξέρω τι με κράτησε και δεν πέταξα κανένα "αφού εκεί μένεις ρε βόδι", σίγουρα πάντως δεν ήταν η ελπίδα πως θα με καταλάβαινε.

1 σχόλιο: