Σου 'χω ξαναμιλήσει για το πως η ενδοκρινολογία αλατίζει τις χιλιάδες μικρές πληγές στις λιγοστές μεγάλες αλήθειες. Σου 'χω ξαναπεί, "η άγνοια είναι ευτυχία" μα και πως "η αλήθεια θα μας ελευθερώσει". Είναι τόσο δύσκολο να βάλει κανείς δυο φράσεις σε πρόγραμμα;
Ναι, απ' έξω φαίνονται όλα "πολύ πιο απλά" όπως λες και 'συ που και που. Και ναι, έξω απ' το χορό, πολλά τραγούδια λέγονται -τι σημαίνει αυτό; Γιατί αξίζει να αντιμετωπιστεί ως δειγματοληψία; Δεν είναι αληθέστερο από το από μέσα -και σίγουρα δεν είναι κάτι διαφορετικό.
Κάποιος με λιγότερη νοητική χωρητικότητα ίσως να έλεγε "για να δεις τα πράγματα σφαιρικά". Μα το πεδίο ορισμού είναι άσφαιρο εδώ και πέρα από τα παιχνιδάκια με τις λέξεις και μέσα στα παιχνιδάκια με τις έννοιες, όταν βλέπεις κάτι σφαιρικά, το βλέπεις μόνο απ' την απ' έξω.
Συνεχίζω να πιστεύω πως το "γιατί" είναι πολύ πιο τρυφερή ερώτηση από το "τι είναι".
Καλύτερα κουτσομπόλης παρά ψυχίατρος, όχι;
Ναι, "απ' έξω" όλα τα παγκάκια μονοθέσια είναι και τα διπλά στρώματα για να απλώνεσαι και η γαλαρία για να ξαπλώνεις και οι παλάμες για να γίνονται γροθιές που θεμελιώνουν τους ώμους σου βαθειά μέσα στις τσέπες για να μπορείς να τους ανασηκώνεις ευκολότερα. Και ναι, σε όποιο χωροχρονικό πλαίσιο που σηκώνει μονάδες μέτρησης και να το δεις, ποτέ ο άσσος δε θα πέσει πάνω στο μηδέν -δεν πιστεύω στο ψευδο-φ και τις χρυσές αναλογίες.
Αλλά ένα τσιγάρο και δέκα ζαριές, του πούστη, τις χωράμε και χωρίς άλγεβρα.
Εκτός αν γίναμε πια τόσο εύκολοι που τα θέλουμε όλα δύσκολα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου