Leftunders.

Οι εικόνες τελειώνουν, αρχίζουν οι αλήθειες.
Οι λέξεις κάνουν χώρο για την άφιξη των σιωπών.
Τα χαλιά είναι βαθειά κόκκινα, όχι γιατί έτσι είθισται
αλλά εξ' αιτίας της τελευταίας πρακτικής χρησιμότητας.

Εδώ μέσα έχω την ανάσα πριν το κύμα.
Μια μεγάλη βοή υψηλού βαρομετρικού που θυμίζει βροντές
Σαν αυτές που βλέπαμε κάποτε στους χάρτες
Και τώρα χαζεύουμε σχεδόν επιπόλαια στον ορίζοντα.

-Μα υψηλό βαρομετρικό σημαίνει καλό καιρό.
-Σημαίνει απλώς απότομη πτώση.

Δεν ξέρω τι να σου πω. Ξέρω πως κάτι θέλω
Και είναι σίγουρα καλό, μα βλέπω, δε φοβάσαι.
Και άμα φοβάμαι μόνο εγώ, νομίζω είμαι ο μόνος που δεν ξέρει
Μα ίσως είναι το αντίθετο, δεν είμαι σίγουρος.

Σε φαντάζομαι να με κοιτάς συμπονετικά σχεδόν
Και να μιλάς για όσα κάνω λάθος με τρυφεράδα
Και το κάνεις τόσο καλά που σε πιστεύω και ξεχνώ
Πως μάλλον είναι επειδή εσένα σου τέλειωσαν τα λάθη.

-Αφού δεν ξέρεις τίποτα, γιατί ζορίζεσαι μόνος σου;
-Προβάρω για τα ζόρια της παρέας μάλλον.

Πολλές φορές νόμισα πως έχω στερέψει.
Πως η μη γραμμική μας συνάρτηση
-να, τώρα κόλλησα στο "μας"-
έχει ανεπανόρθωτα αναβληθεί και τεντωθεί
και γίνει αξιώμα και νόμος και αντίδραση εξουδετέρωσης
μιας εποχής που δεν έχει χώρο για άλλα δόγματα
για άλλους κανόνες
και άνυδρα άλατα.

Μα όταν το "νομίζω" μου γίνεται αυτό το άγαρμπο "ξέρω"
Αρκεί να μιλήσεις
όχι πολλά, μια-δυο λέξεις
σαν αυτές που έλεγες χρόνια πριν
πριν η γνώση και η θέληση γίνουν παυσίπονα των πεντακοσίων
όταν υπήρχε ακόμα η επιλογή
να χάσει κανείς την πτήση του
ή τα πάντα
αρκεί σαν τότε να ακούσω τη μεταλλική σου χροιά
να γίνεται απαλό ύφασμα και δροσερή ζεστασιά
και να θυμηθώ χέρια, τσέπες, σκιές
ενθύμια ενός απέραντου αύριο
ναι, αρκεί να μιλήσεις
και όλα πεθαίνουν πανέμορφα και ξανά.

-Είχες πάντα την επιλογή.
-Το πάντα ήταν χθες.

Δεν ελπίζω σε κάτι. Ακούω ό,τι μου λες
τα "καλύτερα απ' όσο νομίζεις"
και τα περί αμοιβαιότητας και παραλληλίας
και ας μην έχεις ιδέα και ας μην έχω ιδέα
και πόσο μου αρέσει όταν καταλήγεις "είναι πολύ πιο απλά"!
Δε μπορώ να αποφασίσω αν το λες σαν κοριτσάκι
ή σαν εμένα.

Δεν περιμένω τίποτα. Θέλω πολλά, όλα ή τίποτα, ναι
Μα θα είμαι ευγενικός με τον καιρό που μας δόθηκε
είναι λίγος, μα τι φταίει αυτός;
Όχι, θα έρθω απλώς να σε βρω
και μακάρι να έχεις δίκιο
και μακάρι να κάνει κρύο
και μακάρι να προλάβω να σου τα πω όλα
χωρίς τα δεκανίκια των λέξεων.

-Δε θα πιστέψω ποτέ πως μου τα έχεις πει όλα.
-Σίγουρα όχι όσες φορές θα ήθελα.